Uw vlucht is vervallen, dit hebben we de afgelopen dagen al veel gehoord, uw vlucht is pas 14-12 en echt niet eerder, maar weer ons nummer in Duitsland bellen.
Ltu laat van zich horen, na bellen met Duitsland, contact met de ambassade en opnieuw contact met Duitsland en lopen naar het kantoor op SilomRoad, want onze vlucht was op 29-11-2008 retour Dusseldorf, worden we na drie dagen weinig slapen gebeld door medewerker AirBerlin dat we op de wachtlijst staan om terug te vliegen naar .... via U-tapao.We hebben net intrek gedaan in HelloGuesthouse in Bangkok, alweer extra kosten, en na een half uur slapen krijgen we te horen, dat we om 03.00 in het HolidayInn op Silomroad moeten verschijnen, alwaar we met Touringcars(hadden echt geen busreis geboekt) naar Pattaya gebracht worden waar we in een zeer luxe resort ingecheckt worden voor onze vlucht terug.
Inchecken in een zaal van een luxe resort, Ravindra in Pattaya/Jomtien blijft toch een raar gevoel, op zoek naar lijsten met je naam met bijbehorend nummer en dan met je nummer naar twee lange tafels waar medewerkers je een handgeschreven instapkaart overhandigen.( dit in de wereld van computers).
Ook worden hier je bagagelabels aangereikt die je zelf aan je bagage bevestigd, waarna je bagage op een paar open vrachtwagentjes geladen, en daar een paar uurtjes kunnen bakken in de opkomende zon.
Zelf gaan we ook op zoek naar een lekker plekje in de opkomende zon aan het strand
want inmiddels 06.00 moeten we nog een paar uurtjes wachten om weer in onze favoriete touringcar te stappen(10.00) die ons naar U-Tapao, het omgebouwde militaire vliegveld te brengen.
Na een rit door kleine dorpjes arriveren we op de voormalige vliegbasis(door de Amerikanen gebouwd tijdens de Vietnamoorlog), bij het uitstappen van de bus belanden we op een Foodplaza, gesponsord door een veelvoud van Thaise bedrijven, snel iets te bikken pakken(for free) en op naar de vertrekhal, lijkt alsof de tijd stil is blijven staan. Geen grote depatureschermen of monitoren maar stukken papier met je vluchtnummer om je door de immigration te loodsen naar Gate....
Het is wel goed te weten dat er vanaf de 26-11 versoepelde visaregels gelden want anders had 3/4 van de passagiers wel een aantal dagen boven de 30 dagenvisa kunnen betalen, en elke dag langer kost je vanaf 2006 toch 500 baht, ongeveer 10 euro en een aantekening in je paspoort.
En dan eindelijk het LTU vliegtuig in zicht, alweer een busje in om je naar het toestel te brengen.
De vliegtuigtrap..... en iedereen ploft in zijn stoel, normaal te krap en net niet goed maar voor eenieder nu toch een prettig gevoel.
Rondvraag bij passagiers, sommige drie dagen onderweg, 1000 kilometers gereisd, twee dagen te laat naar huis of langer en anderen toch in Pattaya geweest ondanks belofte aan eega hier nooit heen te gaan, zelf geregeld of door LTU gepland, ondertussen kunnen velen vertellen over hun trip naat Thailand en hier zeker weer terug te komen voor een vakantie naar een van de perfecte plekken op aarde, Thailand, en door andere gebieden echt niet te evenaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten